Νοτιοδυτική Μεσσηνία
Ήρθε το φθινόπωρο με τις δροσούλες του…Ε ΚΑΙ..;
Ο καιρός είναι ακόμη θαυμάσιος και προσφέρεται για μικρές εξορμήσεις στην πανέμορφη Ελλάδα μας.
Τι λέτε λοιπόν; Πάμε για μια μικρή αποδρασούλα;
Πρωϊνό ξύπνημα και ξεκινά το οδοιπορικό με προορισμό τη νοτιοδυτική Μεσσηνία μέσω του νέου αυτοκινητόδρομου ΚΟΡΙΝΘΟΣ-ΤΡΙΠΟΛΗ-ΚΑΛΑΜΑΤΑ, πραγματικό σύγχρονο στολίδι του οδικού δικτύου της χώρας.
Σε λιγότερο από 2,5 ώρες περνάς τα διόδια της Καλαμάτας και στο ύψος του αεροδρομίου της πόλης, κάνεις δεξιά περνώντας από τη Μεσσήνη και ακολουθώντας τον εθνικό δρόμο Πύλος-Καλαμάτα σε περίπου 50 χιλ. φτάνεις στη γραφική κωμόπολη της Πύλου των 2500 περίπου κατοίκων.
Λίγο πριν την είσοδο στην πόλη, αξίζει μια στάση για να θαυμάσει κανείς από ψηλά τη μαρίνα και το λιμάνι της, τα καϊκια των ψαράδων και τα τουριστικά σκάφη των επισκεπτών που αράζουν στα γαλαζοπράσινα νερά της. Προχωρώντας μέσα από στενά δρομάκια ηρεμούν τη ματιά σπιτάκια λουσμένα στο φως με κόκκινα κεραμίδια και αυλές φοτωμένες λουλούδια , ώσπου να φτάσεις στην πλατεία με τα κανόνια και το μεγάλο σκιερό πλάτανο.
Η νέα Πύλος στέκεται απέναντι από το νησάκι Σφακτηρία, στη νότια είσοδο του όρμου του Ναβαρίνου.Στην είσοδο του όρμου της δεσπόζει ένα από τα πιο καλοδιατηρημένα και συνάμα πιο γοητευτικά κάστρα της Ελλάδας, το Νιόκαστρο, το άλλοτε Ναβαρίνο, έργο των Τούρκων το 1573 για να οχυρώσουν την πόλη μετά από την ήττα τους στη Ναύπακτο. Αποτελείται από ένα τεράστιο περίβολο με επάλξεις και πολεμίστρες, από μια εξαγωνική ακρόπολη, έναν προμαχώνα και ένα τούρκικο υδραγωγείο και μέσα στο κάστρο τα ερείπια της γοτθικής εκκλησίας της μεταμόρφωσης του Σωτήρα.Στη βόρεια πλευρά του όρμου του Ναβαρίνου βρίσκεται το Παλαιόκαστρο χτισμένο από τους Φράγκους το 1278, το οποίο δεν βρίσκεται σε καλή κατάσταση, εκτός από το εξωτερικό του τείχος.
Καθώς πέφτει το σούρουπο η γραφική αυτή πολιτεία ξεδιπλώνει μπροστά στα μάτια σου μια λιτή ομορφιά χωρίς εξάρσεις με τα μισοφωτισμένα σπίτια να καθεφτίζονται στα ήρεμα νερά και τα παραθαλάσσια μαγαζιά να προσκαλούν τους παραθεριστές για καλό ντόπιο φαγητό, ουζάκι ή μπυρίτσα και μια ευκαιρία για ρομαντζάδα στο ηλιοβασίλεμα.
Το οδοιπορικό συνεχίζει με προορισμό την παραλία της Βοϊδοκοιλιάς, περνώντας όμως μέσα από τη Γιάλοβα. Στη νέα διασταύρωση του δρόμου λίγα χιλιόμετρα πριν την Πύλο, στρίβεις δεξιά, κατηφορίζεις το δρόμο βλέποντας στα αριστερά τις εγκαταστάσεις Golf του Costa Navarino και στο τέλος του δρόμου ακολουθείς πορεία προς τα δεξιά ωσότου φτάσεις στα όρια του οικισμού της Γιάλοβας.Πρόκειται για έναν παραθαλάσσιο γραφικό οικισμό απέναντι από την Πύλο με μεγάλη οργανωμένη παραλία με καταστήματα, ταβέρνες, cafe και μπαρ. Στο παρελθόν έδρευε στην περιοχή ο τελωνειακός σταθμός της Πύλου με κύριο εξαγώγιμο προϊόν τη σταφίδα και το κρασί. Η λιμνοθάλασσα με την πλούσια και σπάνια χλωρίδα και πανίδα αποτελεί σημαντικό υγρότοπο της Πελοποννήσου.
Η παραλία της Βοϊδοκοιλιάς εφάπτεται με τη λιμνοθάλασσα της Γιάλοβας και χωρίζεται από αυτή με μια λωρίδα από αμμόλοφους.Θεωρείται ως μία από τις ομορφότερες παραλίες της Ελλάδας, αλλά και ολόκληρης της Μεσογείου και είναι διάσημη για το σχήμα της που θυμίζει το γράμμα Ω. Η παραλία και η ευρύτερη περιοχή έχει χαραχτηριστεί ως ιδιαίτερου φυσικού κάλλους και είναι ενταγμένη στο δίκτυο Natura 2000. Το όνομά της προέρχεται από το Βουφράς “εκεί που ζουν τα βόδια” Αναφέρεται ακόμη σε αρχαία επιγραφή και ως Βούβοτα-Βοϊδοκοιλιά. Η παραλία προσεγγίζεται από ένα μονοπάτι κάτω από το Παλαιόκαστρο που βρίσκεται στο τέρμα της παραλίας Διβάρι, αλλά και από το χωματόδρομο από το χωριό Πετροχώρι.
Φτάνοντας στην παραλία αυτό που αντικρύζεις σε αποζημιώνει γαι την πιθανή ταλαιπωρία της διαδρομής . Λευκή ψιλή άμμος απλώνεται σε μεγάλη έκταση σε όλη την παραλία, στα δεξιά ένας μεγάλος βράχος προσφέρει λίγη σκιά, και χαμηλή βλάστηση από θάμνους και αρμειρίκια περικλείει τον κόλπο.Στα αριστερά του κόλπου δεσπόζει ψηλά το Παλαιόκαστρο, ενώ τα νερά καθάρια και γαλαζοπράσινα σε καλούν γαι άπειρες βουτιές, παιχνίδια , αλλά και χαλάρωση.
Γυρνώντας πάλι πίσω στην Πύλο, ακολουθώντας τις ταμπέλες, σε 10 περίπου χιλ. φτάνεις στη Μεθώνη , την παραθαλάσσια αυτή κωμόπολη των 1170 περίπου κατοίκων που καταφέρνει ακόμη με το επιβλητικό κάστρο της να διατηρεί τη ρομαντική ατμόσφαιρά της. Ήσυχη μες στο καταμεσήμερο με τα μικρά της ταβερνάκια και τα τόσο φροντισμένα σπίτια με τα λουλουδιασμένα μπαλκόνια σε κάνει να νιώθεις πως μόλις έφτασες σε ένα μικρό ψαροχώρι με τις γειτονιές του, τα καφενεδάκια του, και τις οικογένειες με τα μικρά παιδιά που πλατσουρίζουν στα νερά.
Όμως το σκηνικό αλλάζει πολύ κοντά καθώς λίγο πιο πέρα βρίσκεται το περίφημο μεσαιωνικό κάστρο, ένα από τα πιο σημαντικά οχυρωματικά έργα στην Ελλάδα , μια χαρακτηριστική καστροπολιτεία . Η είσοδός του βρίσκεται στη βόρεια πλευρά, χωρίζεται από την ξηρά με μια τεράστια τάφρο, ενώ ανάμεσά τους είναι χτισμένη μια εντυπωσιακή γέφυρα με 14 καμάρες.
Στη νότια άκρη του κάστρου οικοδομήθηκε το 15ο αιώνα ένα επιθαλάσσιο οκταγωνικό οχυρό στο νησάκι Μπούρτζι, το οποίο χρησίμευε ως έδρα φρουράς, φυλακή και χώρος βασανιστηρίων και συνδέεται με τον περίβολο του κάστρου με μια πέτρινη γέφυρα.
Η περιοχή από την είσοδο του κάστρου ως το Μπούρτζι προσφέρεται για μια μικρή ρομαντική βόλτα όταν αρχίζει να πέφτει ο απογευματινός ήλιος, αλλά το θέαμα που κόβει την ανάσα είναι δεξιά από την είσοδο του κάστρου, στην πλευρά που βλέπει στην θάλασσα, το ωραιότερο ηλιοβασίλεμα που μπορεί κανείς να θαυμάσει ανά την Ελλάδα.
Ένας πορτοκαλοκόκκινος ήλιος με μωβένιες αποχρώσεις που χρωματίζουν τα λιγοστά σύννεφα, βουτά σιγά σιγά στη θάλασσα, ενώ το τοπίο συμπληρώνει η άκρη του κάστρου και ένα σκάφος που διασχίζει τα νερά…
Μαγεία..
Η νύχτα πέφτει σε αυτήν την μικρή γραφική πόλη, το κάστρο φωτίζεται εντυπωσιακά και αρχίζει ο κόσμος να ξεχύνεται στους δρόμους για μια βόλτα δίπλα στη θάλασσα, για καφέ, φαγητό ή ποτάκι.
Λίγο πιο έξω από τη Μεθώνη σε απόσταση 10 χιλ. βρίσκεται το παραθαλάσσιο χωριό Φοινικούντα, ένα από τα σημαντικότερα τουριστικά θέρετρα της Ελλάδας, συνδυάζοντας αρμονικά βουνό και θάλασσα, άρτια τουριστική υποδομή, χτισμένο στο μυχό ενός όρμου, ακριβώς απέναντι από το σύμπλεγμα των Οινουσσών.
Η ονομασία πιθανόν οφείλεται στους Φοίνικες , οι οποίοι σαν ναυτικός λαός αποβιβάστηκαν στα παράλια και ίδρυσαν τη Φοινικούντα. Άλλοι πάλι υποστηρίζουν ότι οφείλει το όνομά της στο φοινικούν ( ερυθρό ) χρώμα που παραγόταν από την αρχαιότητα μετά από επεξεργασία του οστράκου πορφύρα.
Το χωριό προσφέρεται για όλα τα γούστα έχοντας μια ποκιλία από υπέροχες παραλίες για να απολαύσεις τον ήλιο, τη θάλασσα, ζώντας στιγμές χαλάρωσης και ξεγνοιασιάς, παραδοσιακά ταβερνάκια, καφετέριες και τουριστικά μαγαζιά.
Σιγά σιγά παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής, με τη βαλίτσα γεμάτη εικόνες από κάστρα, θάλασσα και θύμισες.
Τελευταία στάση για ένα καφεδάκι στο Πεταλίδι, σε ένα καφενεδάκι στην κεντρική πλατεία του χωριού κάτω από έναν τεράστιο πλάτανο που προσφέρει απλόχερα τη δροσιά του και την προστασία του από το ζεστό ήλιο.
Μέχρι την επόμενη εξόρμηση να είστε καλά και να περνάτε καλύτερα…
Μαρία Θεοδωροπούλου